Naziv Projekta

Učestalost i faktori rizika za nastanakperianeurizmalnog edema nakon endovaskularne embolizacije nerupturiranih intrakranijalnih aneurizmi

Sažetak

Endovaskularna embolizacija se tokom poslednje decenije nametnula kao metoda izbora u zbrinjavanju nerupturiranih intrakranijalnih aneurizmi. Nekoliko godina unazad u literaturi se prijavljuje nova komplikacija nakon embolizacije u vidu perianeurizmalnog edema.
Cilj našeg projekta je da kroz praćenje pacijenta nakon endovaskularne embolizacije, MR pregledima, ukažemo na učestalost pojave perianeurizmalnog edema, njegov klinički značaj i povezanost sa određenim periproceduralnim faktorima. Kao cilj se nameće i evaluacija terapijskih procedura za prevenciju i lečenje perianeurizmalnog edema.
Naše istraživanje će se oslanjati na retrospektivne i prospektivno dobijene podatke o pacijentima u kojih je sprovedena procedura endovaskularne embolizacije u periodu od januara 2008. godine do decembra 2015. godine u Odeljenju Interventne radiologije KC-a Kragujevac. Do sada je embolisano 124 nerupturiranih intrakranijalnih aneurizmi, a prema pozitivnom trendu očekujemo da u studiju bude uključeno preko 200. Sem faktora rizika, pojava edema biće praćena u zavisnosti od veličine i lokalizacije aneurizme, ordinirane terapije pre procedure, vrste upotrebljenog emboizacionog materijala. Dinamika javljanja edema biće praćena MR pregledima mozga i krvnih sudova.
Prema našim dosadašnjim rezultatima očekivana učestalost perianeurizmalnog edema je preko 30%, a vrsta upotrebljenog embolizacionog materijala utiče na pojavu istog. Primena kortikosteroida pre i posle procedure ne utiče statistički značajno na pojavu edema. Za utvrđivanje povezanosti perianeurizmalnog edema sa navedenim parametrima su korišteni nezavisni t-test, hi-kvadrat test i binarna logistička regresija.
Pregledom dostupne literature do sada nije bilo studije koja sa sigurnošću može odgovoriti na bitna pitanja u vezi pojave perianeurizmalnog edema i njegovog kliničkog značaja. Ovako sveobuhvatna studija će dati doprinos boljem razumevanju i lečenju ovog novog patofiziološkog entiteta, za koji smatramo da je potcenjen kvantitativno i u smislu ozbiljnih posledica koje može imati po pacijenta.